Η διάταξη των θέσεων στο εσωτερικό ενός συρμού του μετρό είναι ένα ζήτημα που απασχολεί τους σχεδιαστές σιδηροδρομικών οχημάτων παγκοσμίως. Αλλού δίνεται έμφαση στην μεγιστοποίηση του διαθέσιμου χώρου, ακόμα και αν αυτό είναι εις βάρος των καθήμενων επιβατών, και αλλού, όπως και στο μετρό της Αθήνας, στην τοποθέτηση όσο το δυνατών περισσότερων καθισμάτων εις βάρος του διαθέσιμου χώρου.
Στη Νέα Υόρκη, ερευνητές προσπαθούν να σχεδιάσουν τον ιδανικό συρμό του μετρό λαμβάνοντας υπόψη τη συμπεριφορά των επιβατών. Η Επιτροπή Ερευνών Μεταφορών των ΗΠΑ προτείνει το σχεδιασμό ενός βαγονιού με κάθετους στύλους στο μέσο έτσι ώστε να μεγιστοποιείται ο χώρος μπροστά στις πόρτες για τους επιβάτες μικρών αποστάσεων, και παράλληλες θέσεις καθισμάτων στα δύο άκρα του βαγονιού για επιβάτες μεγαλύτερων αποστάσεων. Θα υπάρχουν επίσης θέσεις κατά μήκος του τρένου οι οποίες θα χωρίζονται ανά δύο με στύλους και διαχωριστικά.
Το σχέδιο είναι αποτέλεσμα έρευνας στο πλαίσιο της οποίας παρατηρήθηκε που στέκονται ή κάθονται και για πόση ώρα οι επιβάτες που χρησιμοποιούν τον υπόγειο σιδηρόδρομο της Νέας Υόρκης εκτός των ωρών αιχμής. Τις ώρες αιχμής φυσικά, η επιλογή θέσης μέσα στο συρμό είναι από δύσκολη έως αδύνατη.
Η έρευνα αποκαλύπτει ότι οι επιβάτες του μετρό της Νέας Υόρκης δεν θέλουν να έρχονται σε κοντινή επαφή με τους συνεπιβάτες τους και προτιμούν να σταθούν όρθιοι από το να καταλάβουν το τελευταίο διαθέσιμο κάθισμα. Ακόμα και όταν το τρένο παρουσιάζει 120% πληρότητα, μόνο το 90% των θέσεων έχουν καταληφθεί. (Από την εμπειρία μας στο μετρό της Αθήνας, όλες οι θέσεις καταλαμβάνονται πολύ πριν επέλθει 100% πληρότητα).
Επίσης, οι επιβάτες προτιμούν να στριμωχτούν κοντά στις πόρτες ακόμη και όταν υπάρχει διαθέσιμος χώρος στο μέσο του βαγονιού. Οι σχεδιαστές προτείνουν οι πόρτες να τοποθετούνται ασύμμετρα έτσι ώστε οι επιβάτες να μη συνωστίζονται μπροστά τους. Όσοι προτιμούν να στέκονται όρθιοι, συνήθως κρατούνται από ένα κάθετο στύλο, και όχι από τις χειρολαβές.
Για κοντινά δρομολόγια, οι επιβάτες δε νοιάζονται για την φορά των καθισμάτων. Αντίθετα όσοι ταξιδεύουν μακριά, προτιμούν να κάθονται σε καθίσματα που κοιτούν προς τη φορά του τρένου. Ακόμα και αυτοί όμως, προτιμούν ένα κάθισμα αντίθετο με τη φορά του τρένου από ένα μεσαίο κάθισμα με συνεπιβάτες αριστερά και δεξιά.
Τα μεσαία αυτά καθίσματα αποφεύγονται γενικά από όλους τους επιβάτες, γι’ αυτό και οι σχεδιαστές προτείνουν οι καθίσματα να χωρίζονται ανά 2 με διαχωριστικά έτσι ώστε να χρησιμοποιούνται όλες οι θέσεις.
Όσον αφορά το φύλο, οι γυναίκες προτιμούν να στέκονται όταν το τρένο είναι σχετικά άδειο. Όταν όμως τα καθίσματα αρχίσουν να γίνονται πιο περιζήτητα, οι γυναίκες είναι πιο ανταγωνιστικές από τους άνδρες στην κατάληψη μιας θέσης. Τα παιδιά πάλι, δεν αντιμετωπίζουν ποτέ πρόβλημα στην εύρεση θέσης. Η έρευνα δείχνει ότι αν και οι γυναίκες αποφεύγουν τα πιο άδεια βαγόνια για λόγους ασφαλείας, μπορούν εύκολα να βρουν θέσεις καθώς ακόμα και σήμερα “οι gentlemen της Νέας Υόρκης τηρούν τις κοινωνικές συμβάσεις παραχωρώντας το κάθισμά τους σε γυναίκες και παιδιά”.
Πηγή: wired.com, φωτογραφία SeattleDog1
Το παραπάνω κείμενο χορηγείται με άδεια
Creative Commons: Αναφορά Δημιουργού – Παρόμοια Διανομή 3.0.
