- 6 κενές επιφάνειες εντός των σταθμών της γραμμής του ΗΣΑΠ: Φάληρο, Ηράκλειο και Ειρήνη
- Μέρος της σήραγγας της Γραμμής 1, μήκους 4χλμ, από την Αττική ως το Μοναστηράκι
- 2 συρμοί ηλεκτρικού σιδηροδρόμου και 2 οχήματα τραμ
- Γιατί να επιλεγούν «κενές» επιφάνειες σταθμών (προφανώς το “κενές” είναι αυτό που άλλοι εννοούν «καθαρές») και με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή αυτή, π.χ. έγινε κάποια διαβούλευση με τους δήμους, περιοίκους κλπ;
- Με ποια λογική επιλέγεται η δημιουργία γκράφιτι εντός τη σήραγγας του ΗΣΑΠ; Τα έργα θα γίνουν σε ώρες λειτουργίας του μέσου με ό,τι αυτό συνεπάγεται (διακοπή δρομολογίων κλπ) ή ώρες μεταμεσονύχτιες;
- Οι καλλιτέχνες θα περάσουν από την ειδική εκπαίδευση που προβλέπεται για όσους εργάζονται στις γραμμές και μέσα σε σήραγγες; (Υπενθυμίζουμε ότι είχαμε μέχρι και θανάτους ατόμων που μπήκαν για αυτό τον σκοπό μέσα στις γραμμές.) Ποιος θα αναλάβει το σχετικό κόστος;
- Την λογική της διάθεσης συρμών του ΗΣΑΠ μπορούμε να την κατανοήσουμε ως συνέχεια των βανδαλισμών που βλέπουμε στο μέσο τα τελευταία χρόνια. Για ποιο λόγο να μπει σε αυτό το τριπάκι και το δίκτυο του Τραμ;
- Το ότι δεν επιλέγη κανένας χώρος των γραμμών 2 και 3 του Μετρό μήπως οφείλεται στο ότι τον ηλεκτρικό κάποιοι συνεχίζουν να τον αντιμετωπίσουν ως το φτωχό συγγενή του Μετρό;
- Μήπως τελικά η ΣΤΑΣΥ, αντί να αναγνωρίσει την τριτοκοσμική κατάσταση που συντηρείται στον ηλεκτρικό κλείνει το μάτι στους μπαχαλάκηδες αλλά και σε όσους μελλοντικά επιλέξουν να βάλουν τη ζωή τους σε κίνδυνο;
Γκράφιτι «και με το νόμο» θα μπορέσουν να κάνουν τον προσεχή Οκτώβριο νέοι στις εγκαταστάσεις του ηλεκτρικού.
Με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας, η ΣΤΑΣΥ θα διαθέσει χώρους για την δημιουργία γκράφιτι στα πλαίσια του καλλιτεχνικού προγράμματος ανταλλαγής «Συνάντηση Νέων: Μεξικό – Ελλάδα» που θα πραγματοποιηθεί για μια εβδομάδα τον Οκτώβριο του 2018. Το πρόγραμμα είναι το αποτέλεσμα συνεργασίας του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδας με την πρεσβεία του Μεξικού.
Συγκεκριμένα, θα διατεθούν:
Επιπλέον, η γιορτή λήξης της δράσης θα πραγματοποιηθεί στο σταθμό Πειραιά.
Οι κυριότερες απορίες μας είναι:
Το γκράφιτι είναι βεβαίως μορφή τέχνης, αρκεί να γίνεται από καταξιωμένους καλλιτέχνες (ευτυχώς έχουμε και από αυτούς στην Αθήνα) και με την άδεια -και ευθύνη- του ιδιοκτήτη του κάθε χώρου.
Ειδικά όμως στην περίπτωση της γραμμής του ΗΣΑΠ, αυτό που απαιτείται είναι μάλλον περισσότερη καθαριότητα και ασφάλεια και όχι πρόσθετα γκράφιτι. Οι διάφορες μουντζούρες στο εσωτερικό και εξωτερικό των συρμών του ΗΣΑΠ (μαζί με τους λοιπούς βανδαλισμούς, την προφανώς ελλειπή συντήρηση και καθαριότητα και τη μεγάλη ηλικία των συρμών) συμβάλλουν στην εικόνα παρακμής που παρουσιάζει διαχρονικά το συγκεκριμένο μέσο, κάνοντάς το πόλο έλξης για κακοποιά και περιθωριακά στοιχεία, σε αντίθεση με τις γραμμές 2 και 3 του Μετρό όπου υπάρχει μηδενική ανοχή (κυρίως στο παρελθόν αλλά ακόμα και σήμερα) σε φαινόμενα βανδαλισμών.
