Λάβαμε το κείμενο αυτό από τον αναγνώστη μας Αχιλλέα Γκριζιώτη:
Πολλάκις διερχόμενος από το Μοναστηράκι προς το Θησείο έχω διαπιστώσει πως μία καφετέρια επί του πεζοδρόμου Αδριανού, έχει τοποθετήσει τραπεζοκαθίσματα που μπλοκάρουν πλήρως την έξοδο κινδύνου από τις αποβάθρες της Γραμμής 1. Συγκεκριμένα, οι μεταλλικές σκάλες στο τέλος των δύο αποβαθρών, προς χρήση μόνο σε περίπτωση ανάγκης, οδηγούν σε κοινό διάδρομο άνωθεν των γραμμών και στο επίπεδο του πεζόδρομου Αδριανού.
Δεδομένης όχι μόνο της παλαιότητας του σταθμού, αλλά και της τοποθεσίας του, που δεν επιτρέπει ριζικές παρεμβάσεις, όπως συνέβησαν σε άλλους παρόμοιους σταθμούς της Γραμμής 1 (Βικτώρια, Κάτω Πατήσια, Θησείο κτλ), η απρόσκοπτη έξοδος της διόδου κινδύνου είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Θα λέγαμε, πως παρά τις σίγουρα βελτιωτικές εργασίες που έγιναν την περίοδο 2000-2004, που σαφώς βελτίωσαν τη λειτουργικότητά του και την ασφάλειά του, παραμένει ο μοναδικός σταθμός του δικτύου με χαρακτηριστικά της προπολεμικής σχεδίασης των σταθμών, όπως οι στενές απλές σκάλες στις δύο αποβάθρες. Η αυξημένη κίνησή του, λόγω και του υπόγειου σταθμού της Γραμμής 3, βλέπουμε ότι καθυστερεί τη ροή των επιβατών, πολλώ δε μάλλον σε μια περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Βεβαίως, οι εργασίες βελτίωσης, όπως η σύνδεση των εισόδων από τις αποβάθρες της γραμμής 3 προς το ιστορικό κτίριο και η έξοδος κινδύνου στις υπαίθριες αποβάθρες είναι αρκετές, αρκεί η τελευταία να μην είναι μπλοκαρισμένη. Φυσικά, τα παραπάνω δεν μειώνουν την αξία του σταθμού και την προστασία του αρχιτεκτονικής όψης του και της περιόδου του, άλλωστε και στο εξωτερικό τέτοιας παλαιότητας και με χωροταξικό περιορισμό σταθμοί διατηρούνται με όσο το δυνατόν περισσότερα έργα σύγκλισης προς τους νεότερους/ανακαινισμένους που διαθέτουν όλα τα σύγχρονα σχεδιαστικά και λειτουργικά χαρακτηριστικά.
