Ο ορισμός του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΑΣΑ πριν από λίγες μέρες, αποτελεί την πιο ηχηρή κίνηση, μέχρι στιγμής, μετά το πέρασμα του ελέγχου των συγκοινωνιών της Αθήνας, από την κυβέρνηση προς την Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε., το λεγόμενο υπερταμείο, κάτω από την σκέπη του οποίου βρίσκονται πολλές πρώην επιχειρήσεις του δημοσίου.
Η νέα διοίκηση θα κληθεί να εφαρμόσει ένα συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο, με συγκεκριμένες προτεραιότητες. Αν και το περιεχόμενό του δεν περιλαμβάνει τίποτα που δεν έχει ακουστεί ήδη πολλές φορές τα τελευταία χρόνια από αρκετούς πολιτικούς προϊστάμενους και διοικήσεις του ΟΑΣΑ, η καινοτομία του είναι πως αυτή τη φορά, κατά πάσα πιθανότητα, θα εφαρμοστεί, εν αντιθέσει με όλα όσα έχουμε ακούσει εδώ και πολλά χρόνια.
Παράλληλα, κατά μία έννοια, γίνεται ένα σημαντικό βήμα για να μπει τέλος στην κομματικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών που κατά τη γνώμη μας είναι ένα σημαντικό και χρονίζον πρόβλημα. Για δεκαετίες οι συγκοινωνίες λειτουργούν σαν κακό παράδειγμα δημόσιων υπηρεσιών ενώ αποτελούν πεδίο άσκησης πολιτικής και βολέματος ημετέρων. Η κάθε διοίκηση -διορισμένη από το κυβερνών κόμμα- ξεκινούσε από το 0 εφαρμόζοντας το δικό της πρόγραμμα χωρίς να υπάρχει μία συνέχεια και μία μακροπρόθεσμη στρατηγική. Το θύμα ήταν οι Αθηναίοι και οι συγκοινωνίες της πόλης.
Είναι καιρός οι συγκοινωνίες της Αθήνας να διοικηθούν «επαγγελματικά» με στρατηγικό σχέδιο, προϋπολογισμούς, απολογισμούς, διαφάνεια και λογοδοσία.
Η εκάστοτε κυβέρνηση πάντως θα συνεχίσει να είναι παρούσα, αφού θα επιθυμεί να προωθήσει πρωτοβουλίες και έργα δικής της έμπνευσης και φυσικά θα παρέχει χρηματοδότηση, είτε από τον κρατικό προϋπολογισμό είτε από ευρωπαϊκούς πόρους. Δεν αμφιβάλουμε επίσης πως οι υπουργοί θα προσπαθούν να να εκμεταλλευτούν επικοινωνιακά οποιαδήποτε θετική εξέλιξη στις συγκοινωνίες ενώ για τα αρνητικά θα δείχνουν το υπερταμείο.
Η νέα πραγματικότητα που ξεκινά κρύβει όμως και κινδύνους και για αυτό χρειάζεται συνεχής επιφυλακή. Δεδομένου ότι προσφέρεται μία υπηρεσία κοινής ωφέλειας, είναι σημαντικό να διαφυλαχτούν τα κεκτημένα των τελευταίων ετών όπως η δωρεάν μετακίνηση των πλέον ασθενέστερων και το μειωμένο κόμιστρο για άλλες κοινωνικές ομάδες, ενώ οι τιμές των εισιτηρίων θα πρέπει να κρατηθούν σε χαμηλά επίπεδα. Παράλληλα, θα πρέπει να διαφυλαχτούν και τα δικαιώματα των εργαζομένων στις συγκοινωνίες ενώ οποιαδήποτε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα δεν θα πρέπει να γίνει σε βάρος του δημόσιου ρόλου που έχουν οι αστικές συγκοινωνίες.
