- Η «ατομική μας ευθύνη» σταματά να έχει βαρύτητα αν δεν υπάρχει ταυτόχρονα και συλλογική ευθύνη.
- Κάποια προβλήματα των συγκοινωνιών της Αθήνας είναι αγιάτρευτα.
- Η κοινωνική αποστασιοποίηση πάει περίπατο όταν σχεδόν τα πάντα είναι ανοικτά.
- Το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που ξόδεψε η κυβέρνηση (αλλά και οι συγκοινωνίες της Αθήνας) για διαφημίσεις, ήταν πεταμένα λεφτά.
Να κρατάμε απόσταση 23 εισιτηρίων μας προτείνει η διαφήμιση με την υπογραφή “Ελληνική Δημοκρατία” που έχει τοποθετηθεί σε στάσεις λεωφορείων η οποία επίσης για κάποιο λόγο μας ενημερώνει και για τις διαστάσεις του εισιτηρίου σε χιλιοστά. Σίγουρα δεν θα πρόκειται για την καλύτερη δουλειά του διαφημιστή που μάλλον είχε πιεστικό deadline για να παραδώσει το κείμενό του. Υπάρχει άραγε κανείς που θεωρεί το “απόσταση 23 εισιτηρίων” πιο ευκολονόητο από το “απόσταση 2 μέτρων”;
H απόσταση αυτή πάντως σίγουρα δεν υπήρχε πιθανότητα να τηρηθεί από όσους επιβιβάστηκαν σε λεωφορεία μέσα στο Σαββατοκύριακο με κατεύθυνση τις παραλίες της Αττικής. Από τις σχετικές φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν βλέπουμε ότι τυχεροί μάλλον ήταν όσοι είχαν λιγότερα από 23 άτομα σε απόσταση 2 μέτρων γύρω τους.
Από τη μία μεριά το μεγαλύτερο κομμάτι της ευθύνης το έχει ο ΟΑΣΑ και η ΟΣΥ που δεν φρόντισαν να υπάρξει ενίσχυση των δρομολογίων αυτών δεδομένης της προβλεπόμενης αύξησης της επιβατικής κίνησης. Βέβαια ένα ερώτημα είναι αν υπήρχαν διαθέσιμοι οδηγοί αφού πολλοί συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να λαμβάνουν άδειες ειδικού σκοπού παρά τις αντίθετες εξαγγελίες από το υπουργείο. Συνέπεια αυτού είναι τα δρομολόγια να κινούνται σε επίπεδα καλοκαιριού (από αυτό το Σαββατοκύριακο εμφανίστηκε και η θερινή λεωφορειακή γραμμή 122Θ με ένα δρομολόγιο την ώρα, που τα τελευταία χρόνια κυκλοφορεί μόνο Ιούλιο και Αύγουστο). Θα υπάρξει άραγε επιστροφή στα χειμερινά δρομολόγια ή την σκυτάλη θα λάβουν τα επίσημα αυτή τη φορά θερινά;
Από την άλλη μεριά έχουμε την «ατομική ευθύνη» των επιβατών που επέλεξαν να στοιβαχτούν μέσα στα λεωφορεία αλλά και του οδηγού που δεν τήρησε τα προβλεπόμενα περί πλήρωσης του οχήματος μέχρι το 50% των προβλεπόμενων θέσεων. Ο οδηγός βέβαια θα πρόβαλε ως αντεπιχείρημα πως είναι δύσκολο να μην σταματήσει το λεωφορείο σε κάθε στάση, κινδυνεύοντας να τον πάρουν κυριολεκτικά με τις πέτρες. Το ίδιο έτσι κι αλλιώς έγινε το Σάββατο όταν ομάδες νεαρών συνεπλάκησαν στη Βάρκιζα και στο Ελληνικό με αποτέλεσμα ένα λεωφορείο να γίνει γυαλιά – καρφιά.
Ποια είναι τα συμπεράσματα;
