Το πρόσφατο Προεδρικό Διάταγμα που προβλέπει μείωση έως και 60% των διαθέσιμων χώρων στάθμευσης στην επένδυση του Ελληνικού, όσον αφορά τις περιοχές που βρίσκονται κοντά σε Μέσα Σταθερής Τροχιάς (Μετρό και Τραμ) μάλλον δεν προκάλεσε τρομερή έκπληξη. Όπως προβλέπεται, για χρήσεις, οι οποίες απέχουν έως και 500 μέτρα από τον σταθμό μετρό, οι θέσεις στάθμευσης μειώνονται κατά ποσοστό 60%. Για χρήσεις, οι οποίες απέχουν έως και 300 μέτρα από στάση τραμ, οι θέσεις στάθμευσης μειώνονται κατά ποσοστό 30%, ενώ από 301 μέτρα έως και 450 μέτρα από στάση τραμ, οι θέσεις στάθμευσης μειώνονται κατά ποσοστό 20% και από 451 μέτρα έως και 500 μέτρα από στάση τραμ, οι θέσεις στάθμευσης μειώνονται κατά ποσοστό 15%,
Σύμφωνα με το αιτιολογικό, σκοπός είναι να ενθαρυνθεί η χρήση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς για την πρόσβαση στις περιοχές αυτές. Όσον αφορά βέβαια τους ιδιοκτήτες ακινήτων της περιοχής αλλά και τους VIP επισκέπτες, είναι ευκόλως εννοούμενο ότι οι θέσεις στάθμευσής τους έχουν ήδη εξασφαλιστεί. Ο επενδυτής προφανώς επιθυμεί να αποτραπούν φαινόμενα μποτιλιαρίσματος εντός και γύρω από την έκταση της επένδυσης τα οποία θα ταλαιπωρούσαν συνεχώς όσους διαμένουν σε αυτή.
Το κύριο ερώτημα πλέον είναι αν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τα οποία οι μη VIP επισκέπτες του Ελληνικού θα κληθούν να χρησιμοποιήσουν για την επίσκεψη τους στο χώρο, θα διαθέτουν επαρκή μεταφορική ικανότητα.
Κύριο μέσο μετάβασης στο Ελληνικό θα είναι η γραμμή 2 του Μετρό, η οποία για τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της επένδυσης θα εξακολουθεί να έχει ως τερματικό σταθμό το σταθμό του Ελληνικού (εξυπηρετώντας και όσους θέλουν να μετακινηθούν και προς τα υπόλοιπα νότια προάστια) ενώ μελλοντικά θα επεκταθεί ως και τη Γλυφάδα. Καθώς μεσοπρόθεσμα δεν προβλέπεται κάποια σημαντική αύξηση του διαθέσιμου τροχαίου υλικού (θα αγοραστούν συρμοί για τα δρομολόγια του Αεροδρομίου, όμως παράλληλα συρμοί των γραμμών 2 και 3 χρησιμοποιούνται ήδη και στη γραμμή 1), δεν θα γίνει δυνατή κάποια σημαντική αύξηση της συχνότητας των δρομολογίων σε σχέση με σήμερα. Υπαρκτό είναι επόμένως το σενάριο δημιουργίας προβλημάτων συνωστισμού τόσο στους σταθμούς Αργυρούπολη και Ελληνικό, όσο και στο σταθμό μετεπιβίβασης του Συντάγματος εξαιτίας των επισκεπτών του Ελληνικού.
Το Τραμ θα έχει δευτερεύον ρόλο όσον αφορά την μετακίνηση επισκεπτών προς το Ελληνικό (εξυπηρετώντας κυρίως επισκέπτες από την παραλιακή ζώνη αλλά εν μέρει και τον Πειραιά) ενώ θα επιχειρηθεί να αποτελέσει το κύριο μέσο μετακίνησης εντός της έκτασης του Ελληνικού (για τους επισκέπτες) μέσω της επέκτασής του. Υπαρκτό είναι και το ενδεχόμενο λειτουργίας ενισχυτικών λεωφορειακών γραμμών για την μετακίνηση του κοινού μέσα στο Ελληνικό.
Δεδομένο πρέπει να θεωρείται πως θα γίνει επανασχεδιασμός των λεωφορειακών γραμμών που κινούνται στη νότια Αθήνα, ενώ θα απαιτηθεί και η δημιουργία νέων γραμμών (πιθανότατα κάποιες εκ των οποίων express) με αφετηρία στο Ελληνικό. Και εδώ όμως δεν αναμένονται «θαύματα» αφού ο αριθμός των διαθέσιμων οχημάτων θα εξακολουθεί να είναι συγκεκριμένος, ακόμα και μετά από τις σημερινές διαδικασίες ανανέωσης του στόλου.
Μελλοντικά, μία ακόμα λύση στο ζήτημα της μετακίνησης από και προς το Ελληνικό θα δώσει και η σχεδιαζόμενη επέκταση της γραμμής του ΗΣΑΠ από το Θησείο προς το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και μετεγενέστερα προς το Παλαιό Φάληρο μέσω της λεωφόρου Αμφιθέας, αν και η Αττικό Μετρό δεν έχει ακόμα επιβεβαιώσει ότι στόχος είναι η γραμμή να φτάσει στο Ελληνικό. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα έργο το πρώτο τμήμα του οποίου βρίσκεται σε πρώιμο μελετητικό στάδιο, και έτσι, εφόσον η υλοποίησή του δεν επισπευστεί, δεν πρόκειται να το δούμε να κατασκευάζεται αυτή τη δεκαετία.
Όπως θα έπρεπε να μας έχει διδάξει η κατασκευή του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στην Καλλιθέα, η υλοποίηση εμβληματικών επενδύσεων που προσελκύουν μεγάλο αριθμό επισκεπτών θα έπρεπε να συνοδεύεται από πλήρη συγκοινωνιακό σχεδιασμό και εφαρμογή του (ακόμα κι αν μέρος του κόστους αυτού πρέπει να καλυφθεί από την πλευρά του ιδιώτη) αντί να αναβάλλεται για το μέλλον. Το αντίθετο αποτελεί λάθος που τελικά «πληρώνουν» τόσο οι επισκέπτες όσο και οι μόνιμοι κάτοικοι των περιοχών αυτών. Πέρα από τον αριθμό των θέσεων πάρκινγκ, το δημόσιο και οι ιδιώτες επενδυτές θα πρέπει να αποφασίσουν και για το πώς θα διευκολυνθεί η πρόσβαση του κοινού με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, υλοποιώντας παράλληλα και τα απαραίτητα έργα.
Αλέξανδρος Λιάρος – athenstransport.com
