Ως μεγεθυντικός φακός στα ήδη γνωστά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συγκοινωνίες της Αθήνας λειτουργεί η εποχή που διανύουμε. Έχοντας ως δεδομένες τη μεγάλη ηλικία των στόλων των μέσων αλλά και την έλλειψη επαρκούς συντήρησης κατά τη διάρκεια των περασμένων ετών, προβλήματα προκαλεί η ελλιπής ή μη λειτουργία του κλιματισμού αλλά και η περαιτέρω αραίωση των δρομολογίων λόγω της εφαρμογής των θερινών προγραμμάτων δρομολογίων.
Την ίδια στιγμή, εμφανής είναι το τελευταίο διάστημα η αγωνία της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών να δείξει ότι ενδιαφέρεται για την επίλυση των προβλημάτων, αν και γίνεται σαφές πως οι επιβάτες στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς της πρωτεύουσας θα χρειαστεί να κάνουν υπομονή για άγνωστο αριθμό ετών μέχρις ότου η κατάσταση καταφέρει να γίνει τουλάχιστον υποφερτή.
Τις τελευταίες μάλιστα μέρες, ζήσαμε και το εξής παράδοξο: ο Υπουργός και ο Υφυπουργός Μεταφορών να δηλώνουν στα μέσα πως ο κλιματισμός δεν λειτουργεί στο σύνολο των λεωφορείων, με τους συνδικαλιστές στα λεωφορεία της ΟΣΥ να διαφωνούν, απαντώντας πως όποιο λεωφορείο δεν έχει κλιματισμό σε λειτουργία αποσύρεται από την κυκλοφορία. Το υπουργείο δεν διευκρίνισε αν τα λεωφορεία χωρίς κλιματισμό είναι τελικά αυτά που έχουν δρομολογήσει τα ΚΤΕΛ τα τελευταία χρόνια σε ανατολική, δυτική και βόρεια Αττική.
Για τα δε μέσα σταθερής τροχιάς, το Υπουργείο αναζητεί χρηματοδότηση ύψους πολλών εκατομμυρίων ευρώ για την εγκατάσταση κλιματισμού στους συρμούς πρώτης γενιάς του Μετρό που δεν διαθέτουν κλιματισμό αλλά κυκλοφορούν ακόμα και τις ημέρες του καύσωνα και στις 3 γραμμές. Πρόκειται πάντως για θετική εξέλιξη, αφού μέχρι και πριν 2-3 χρόνια, η ΣΤΑΣΥ επισήμως υποστήριζε πως η εγκατάσταση κλιματισμού στους συγκεκριμένους συρμούς δεν είναι δυνατή.
Ανησυχία (αλλά και δυσαρέσκεια προς τον Ισπανό ανάδοχο του έργου) εκφράζεται πλέον δημοσίως και για την τύχη του έργου της αναβάθμισης των παλαιότερων συρμών του ΗΣΑΠ. Αν και σύμφωνα με το αρχικό χρονοδιάγραμμα, ο πρώτος ανακατασκευασμένος συρμός θα έπρεπε να βρίσκεται ήδη σε κυκλοφορία, οι εργασίες βρίσκονται ακόμα σε αρχικό στάδιο χωρίς να μπορεί να γίνει κάποια πρόβλεψη για το αν ή πότε ακριβώς το έργο αυτό θα ολοκληρωθεί.
Το μεγάλο κόστος της συγκεκριμένης εργολαβίας (πλέον έχει ξεπεράσει τα 70 εκατ. ευρώ) έκανε πολλούς να αναρωτηθούν για ποιο λόγο δεν επιλέγεται η εναλλακτική της προμήθειας νέων συρμών. Η απάντηση μάλλον είναι πως η εξασφάλιση της απαιτούμενης χρηματοδότησης θα ήταν ακόμα πιο δύσκολη. Δεν είναι τυχαίο πως εδώ και σχεδόν μία δεκαετία εκκρεμεί η προμήθεια νέων διρευματικών συρμών που θα πραγματοποιούν δρομολόγια από και προς το Αεροδρόμιο στη γραμμή 3 του Μετρό. Εκεί, η ταλαιπωρία των επιβατών (ως επί το πλείστον τουρίστες που αποκτούν μία αρνητική εικόνα για τη χώρα “με το καλημέρα”) είναι δεδομένη, ειδικά καθώς η ΣΤΑΣΥ δεν εφάρμοσε ποτέ τον έκτακτο σχεδιασμό της για πύκνωση των δρομολογίων αυτών μέσα στο καλοκαίρι.
Οι μόνες θετικές ειδήσεις έρχονται από το μέτωπο της προμήθειας νέων λεωφορείων, αν και σε αυτή την περίπτωση οι επιβάτες θα χρειαστεί να κάνουν υπομονή για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Μετά την κυκλοφορία των 250 ηλεκτρικών λεωφορείων (σταγόνα στον ωκεανό για τον μεγάλης ηλικίας στόλο της ΟΣΥ), σειρά πρόκειται να πάρουν τα 300 λεωφορεία φυσικού αερίου (100 αρθρωτά και 200 κανονικά), η παράδοση των οποίων αναμένεται να ξεκινήσει από το φθινόπωρο για να ολοκληρωθεί στα τέλη του 2025, χωρίς όμως να έχει ανακοινωθεί κάποιο πιο ακριβές χρονοδιάγραμμα και με ανοικτό το ενδεχόμενο καθυστέρησης λόγω προβλημάτων ενός εκ των δύο αναδόχων.
Υπομονή ως το 2025 (τουλάχιστον) θα χρειαστεί και για τα 300 λεωφορεία που θα προμηθευτεί η ΟΣΥ μέσω leasing (εκ των οποίων τα 100 ηλεκτρικά), αλλά και για τα 211 λεωφορεία ιδιωτών που θα μπουν σε γραμμές της Ανατολικής και Δυτικής Αττικής, ενώ εκκρεμεί η υπογραφή της συγκεκριμένης σύμβασης μετά από το πράσινο φως που έδωσε πρόσφατα το Ελεγκτικό Συμβούλιο. Όσον αφορά τον επόμενο μεγάλο διαγωνισμό για τα 500 ηλεκτρικά λεωφορεία και 200 τρόλεϊ (μέρος των λεωφορείων θα κατευθυνθεί και σε αυτή την περίπτωση στη Θεσσαλονίκη), η προκήρυξή του αναμένεται στην καλύτερη περίπτωση μέσα στο φθινόπωρο, ενώ θα απαιτηθούν το λιγότερο 2-3 χρόνια (ή και περισσότερο με βάση την πρόσφατη εμπειρία του ανάλογου διαγωνισμού) πριν αυτά τα οχήματα φτάσουν στη χώρα μας.
Οι δικαιολογίες για την κακή κατάσταση των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας παραμένουν οι ίδιες, ενώ η κυβέρνηση διανύει το 6ο της καλοκαίρι μετά την ανάληψη της εξουσίας. Πίσω στο 2019, ο τότε Υπουργός Υποδομών είχε δηλώσει πως θα καταβληθεί προσπάθεια ώστε τα επόμενα καλοκαίρια οι άδειες των εργαζόμενων στις συγκοινωνίες να μην συμπέσουν όλες μαζί την ίδια περίοδο, προκειμένου να υπάρξει βελτίωση των θερινών δρομολογίων. Μία πενταετία αργότερα, οι επιβάτες εν μέσω καύσωνα είναι αναγκασμένοι να αναμένουν για εξίσου μεγάλα χρονικά διαστήματα για να επιβιβαστούν σε ως επί το πλείστον ξεχαρβαλωμένα μέσα που τους προσφέρουν κακές συνθήκες μετακίνησης.
Πλέον, όπως η κατάσταση έχει διαμορφωθεί, λίγη αισιοδοξία για το μέλλον των συγκοινωνιών της Αθήνας θα βρει κανείς έξω από τα κλιματιζόμενα υπουργικά γραφεία.
Αλέξανδρος Λιάρος – athenstransport.com
