Ενώ η ιδιωτική ΤΡΑΙΝΟΣΕ και ο κρατικός ΟΣΕ βρίσκονται σε συνεχιζόμενη διαμάχη, οι επιβάτες του Προαστιακού της Αθήνας εξακολουθούν να λαμβάνουν κακές υπηρεσίες που δεν αρμόζουν σε μέσο μαζικής μεταφοράς μίας ευρωπαϊκής χώρας.
Οι τρεις παρακάτω φωτογραφίες βγήκαν μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς σε έναν από τους σταθμούς του Προαστιακού σιδηρόδρομου με τη μεγαλύτερη επιβατική κίνηση, την Νερατζιώτισσα. Πρόκειται ωστόσο για μία εικόνα που παραμένει απαράλλακτη εδώ και πολλούς μήνες ή και χρόνια χωρίς ποτέ ο διαχειριστής της υποδομής, ο ΟΣΕ ή η εταιρεία που πραγματοποιεί τα δρομολόγια, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ να έχουν παρέμβει.
1. Το ρολό που «κόβει» κεφάλια
Κατά τον τελευταίο μήνα, σε 3 διαφορετικές επισκέψεις μας στο σταθμό της Νερατζιώτισσας, είδαμε τρεις διαφορετικούς επιβάτες να χτυπούν το κεφάλι τους στο συγκεκριμένο σιδερένιο πτυσσόμενο ρολό πόρτας που βρίσκεται στο κεφαλόσκαλο της σκάλας που συνδέει τις αποβάθρες του Προαστιακού με τις αποβάθρες του ΗΣΑΠ.
Καθώς το χαλασμένο ρολό βρίσκεται σε ύψος 1,75 περίπου μέτρων, σημαίνει ότι όσοι είναι ψηλότεροι έχουν μεγάλο κίνδυνο να χτυπήσουν το κεφάλι τους, ιδιαίτερα ανεβαίνοντας τις σκάλες.
Σε ερώτησή μας στην υπεύθυνη σταθμού της ΣΤΑΣΥ (ΗΣΑΠ), το γραφείο της οποίας βρίσκεται σε απόσταση 10 περίπου μέτρων από το συγκεκριμένο ρολό, η απάντησή μας είναι πως το ρολό ανήκει στον ΟΣΕ ο οποίος έχει ειδοποιηθεί «χιλιάδες φορές» χωρίς όμως να έχει γίνει τίποτα.
Πέρα από το γεγονός ότι η βλάβη δεν έχει αποκατασταθεί, αλγεινή εντύπωση προκαλεί πως κανείς, ούτε ο ΟΣΕ που έχει την ευθύνη των εγκαταστάσεων, αλλά ούτε και η ΤΡΑΙΝΟΣΕ ή η ΣΤΑΣΥ, οι επιβάτες των οποίων κινδυνεύουν καθημερινά έχουν φροντίσει να αποκλείσουν το συγκεκριμένο σημείο για την προστασία των επιβατών.
Πίσω από το «δεν είναι δική μου ευθύνη» του κάθε υπαλλήλου, κρύβεται η αδιαφορία και η αμέλεια που μπορεί να οδηγήσει σε κάποιο τραγικό συμβάν.
2. Τα αόρατα καθίσματα
Αν και είναι ένας από τους πιο πολυσύχναστους σταθμούς του Προαστιακού, η Νερατζιώτισσα πάντα είχε ελλειπή αριθμό καθισμάτων αναμονής. Το γεγονός ότι τα λίγα αυτά καθίσματα δεν έχουν ποτέ συντηρηθεί σημαίνει πως λόγω βλαβών ή βανδαλισμών, υπάρχουν καθίσματα τα οποία είναι σπασμένα ή λείπουν από τη θέση τους.
Αυτό που παραμένει είναι σκουριασμένες αιχμηρές επιφάνειες οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε τραυματισμούς. Αν και εδώ η βασική ευθύνη ανήκει στον ΟΣΕ, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ και πάλι δεν έχει λάβει καμία πρωτοβουλία για την βελτίωση της κατάστασης.
3. Το ασανσέρ φάντασμα
Αν και οι βλάβες στους ανελκυστήρες των σταθμών του Προαστιακού είναι σύνηθες φαινόμενο, συνήθως επιδιορθώνονται μετά την πάροδο κάποιου διαστήματος. Για κάποιο λόγο όμως αυτό δεν συμβαίνει και στη Νερατζιώτισσα όπου έχουμε πάρα πολύ καιρό να δούμε ανελκυστήρες σε λειτουργία.
Το αποτέλεσμα είναι οι επιβάτες, μεταξύ αυτών άτομα με ειδικές ανάγκες, ηλικιωμένοι και τουρίστες φορτωμένοι με αποσκευές να είναι αναγκασμένοι να ανέβουν τις κυλιόμενες (όταν και αυτές λειτουργούν) ή τις απλές σκάλες.
Εδώ, η τέχνη του «δεν είναι δική μου ευθύνη» κορυφώνεται αφού στην πόρτα του ασανσέρ κάποιος έχει κολλήσει ένα χαρτί με το όνομα και το τηλέφωνο του υπεύθυνου της διεύθυνσης συντήρησης του ΟΣΕ. Αν αυτό έγινε με πρωτοβουλία της ΤΡΑΙΝΟΣΕ ή απλά του εργολάβου που έχει αναλάβει το εκδοτήριο εισιτηρίων του σταθμού είναι άγνωστο, σε κάθε περίπτωση όμως είναι κωμικοτραγικό.
Τα προβλήματα στο σταθμό της Νερατζιώτισσας, όπως και στους υπόλοιπους σταθμούς του Προαστιακού φυσικά δεν τελειώνουν εκεί. Προβλήματα υπάρχουν σε όλες τις ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις όπως συστήματα ενημέρωσης επιβατών, ρολόγια, κάμερες και οθόνες.
Τα προβλήματα αγγίζουν και την ασφάλεια αφού πυροσβεστήρες δεν υπάρχουν εδώ και χρόνια με αποτέλεσμα η πυρασφάλεια να είναι ελλιπής ή ανύπαρκτη, ενώ υπάρχουν ενδείξεις πως υπάρχουν και προβλήματα στατικότητας στις μεταλλικές κατασκευές των σταθμών.
Και ενώ ο ΟΣΕ, είτε επίτηδες ως σαμποτάζ στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, είτε λόγω των γνωστού τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το ελληνικό δημόσιο δεν παρεμβαίνει για την επίλυση των προβλημάτων, δεν θα πρέπει να παραβλεφθεί και η ευθύνη της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, οι πελάτες της οποίας ταλαιπωρούνται καθημερινά.
Κατά την ιδιωτικοποίηση, οι Ιταλοί θα έπρεπε να είχαν φροντίσει ώστε να υπήρχαν ρήτρες για την περίπτωση που το ελληνικό δημόσιο δεν τηρεί τις υποχρεώσεις του ώστε να έχουν τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν όταν υπάρχουν προβλήματα, έστω κι αν στην συνέχεια στέλνουν το λογαριασμό στο κράτος.
Αντί αυτού, υποσχέθηκαν επενδύσεις εκατομμυρίων που μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει, ενώ οι υπηρεσίες τους είναι πολύ κατώτερες από αυτές που οι ίδιοι παρέχουν σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
— — — —
Σημείωση για δημοσιογράφους – bloggers: Αν χρησιμοποιήσετε το παραπάνω άρθρο, εν μέρει ή ολόκληρο, παρακαλώ τουλάχιστον να αναφέρετε την πηγή (athenstransport.com) και να προσθέσετε ένα σύνδεσμο προς το άρθρο αυτό.
